Córki niczyje / Wilkie Collins

Tytuł: Córki niczyje

Autor: Wilkie Collins

Rok wydania: 2016

Wydawnictwo: MG

Liczba stron: 768

Wiek czytelnika: dorośli

Wilkie Collins to jeden z najbardziej popularnych pisarzy XIX wiecznej Anglii. Jest prekursorem powieści sensacyjnej i detektywistycznej.

Jego najbardziej znane powieści to Kobieta w bieli i Kamień księżycowy. Obecne wydanie powieści Córki niczyje jest pierwszym polskim wydaniem tej książki.

Fabuła powieści osnuta jest wokół losów dwóch sióstr Nory i Magdalen Vanston. Poznajemy je, kiedy mieszkają z dobrymi i kochającymi rodzicami oraz guwernantką w posiadłości Combe-Raven. Pewnego dnia, po otrzymaniu listu ze Stanów Zjednoczonych, ich rodzice wyjeżdżają na kilka dni do Londynu, nie zdradzając celu wyjazdu. Po kilku miesiącach od tamtego wydarzenia oboje umierają. Ich śmierć, a raczej to, co się przed nią wydarzyło lub nie zdążyło wydarzyć rzutuje na losy młodych dziewcząt. To, w jaki sposób każda z nich stawi czoła nowej sytuacji odpowiada ich charakterom. W całej powieści główna uwaga skupia się na Magdalen, obdarzonej żywym, szczerym, buntowniczym usposobieniem, talentem aktorskim i wyjątkową urodą. Jej powściągliwa, spokojna siostra zostaje na drugim planie.  Ich losy są zupełnie inne, a jednak bardzo ze sobą związane. Autor długą drogą prowadzi nas do zakończenia opowieści. Książka liczy sobie ponad 750 stron i czasami się dłuży. Tak jakby autor celowo spowalniał akcję opisami, które niewiele wnoszą do jej przebiegu. Czasami można się zniecierpliwić i przeskoczyć o kilka stron dalej bez szkody dla zachowania ciągłości fabuły.

Jestem wielbicielką długich, klasycznych powieści, gdzie w czasie wielu godzin czytania zżywam się z bohaterami tak, że pod koniec książki żałuję, że muszę się z nimi rozstać. Tak było i w przypadku Córek niczyjich – odbyłam z nimi długą podróż, która choć czasem się dłużyła, jednak była ciekawa, zajmująca, czasem zaskakująca – dlatego szkoda było ją kończyć.

Książka jest dostępna również jako audiobook. Polecam!

(A.SZ.)